Mam dwóch ojców i co z tego?!

źródło
Wiele z Was uważa się za tolerancyjne osoby. Wiele z Was nie, a reszta nie wypowiada się na ten temat, bo to TABU. Czy na pewno ?

Ja wiem, że zostaliśmy stworzeni w sposób taki, a nie inny, że mężczyzna i kobieta muszą być razem. Muszą być szczęśliwi i mieć dziecko, a najlepiej dzieci. To dzięki takiej parze przychodzą na świat dzieci, a nie inaczej.

źródło
Poznałam w swoim życiu sporo osób, które mimo swojego na pozór wyglądającego idealnie związku nie są szczęśliwe.  Powiecie pewnie, że to osoby źle dopasowane, a nie płci i ja nie mogę temu zaprzeczyć.  Jednak znam też kilka osób, które są w związkach z osobami odmiennej płci tylko dlatego, że muszą, a nie chcą. Dlaczego ? Otóż mamy tendencję do decydowania za ludzi jak powinno wyglądać ich życie. Kto Nam daje do tego prawo ja się pytam ???

Czy nie ważniejsze jest abyśmy byli szczęśliwi, kochani,zdrowi i mieli zapewniony byt ? No właśnie. 

I tu w zasadzie mogłabym zakończyć ten post, ale jest coś co nie daje mi jeszcze spokoju. Wiem, że chodzę po kruchym lodzie, ale muszę to napisać. 

Skoro pozwalamy jednak ludziom, aby żyli w związkach z osobami tej samej płci to dlaczego tak bardzo bronimy się przed tym, aby mogli Oni wychowywać dzieci ?

Rozumiem Twoje oburzenie, ale weź głęboki wdech i przeczytaj do końca zanim naciśniesz czerwony krzyżyk w prawym górnym rogu, albo zanim napiszesz obraźliwy komentarz :)

źródło

Głównym argumentem odmowy jest tekst w stylu : 
"Chcą być razem niech będą, ale niech nie mieszają w to dzieci" Może i tak, ale uważam, że skoro jest możliwość, aby dzieci w domach dziecka było mniej, miały szansę na życie wśród osób, które je pokochają jak swoje i będą się troszczyć o nie to czemu nie ? Wiem co czuje dziecko będące w domu dziecka i czekające na nowych rodziców. Ich smutek jest niewyobrażalny!

źródło

Zastanów się ile znasz rodzin, które nie potrafią zapewnić tego swoim dzieciom? Ilu rodzinom w Twojej okolicy odebrano prawa rodzicielskie, bo nie chciały zatroszczyć się o swoje własne dzieci ? Nie, nie takie które nie potrafiły,bo były biedne lub chore tylko nie chciały, bo nie interesują ich kolejne dzieci. Ja z czasów jak mieszkałam jeszcze w PL pamiętam kilka takich rodzin. Pamiętam dobrze Iwonę, która mieszkała z rodzicami i trzema braćmi w malutkim mieszkaniu. Pamiętam jak była bita i wyzywana, a czasem myśląc o Niej myślę sobie, że nie tylko to spotykało Ją za drzwiami mieszkania ... Naprawdę jestem pewna, że choć jedną taką Iwonę i Ty poznałaś/poznałeś w swoim życiu. A jeśli nie to ciesz się, że nie widziałeś ani razu tego smutku w oczach dziecka, które było nie chciane i nie kochane. Bo było - sama słyszałam to na własne uszy jak rodzice mówią to do Iwony. Słyszałam też Jej płacz, gdy próbowała zrozumieć co im zrobiła, że tak Jej nienawidzi  własna rodzina. No bo właśnie dlaczego dziecko ma cierpieć ? 

Kto mnie zna prywatnie ten wie, że dzieci kocham najbardziej na świecie.  O swoje dziecko starałam się zaraz po skończonej osiemnastce i gdybym mogła miałabym ich więcej.  Dobro dzieci zawsze dla mnie było, jest i będzie priorytetem w życiu. Dlatego uważam, że jeśli jest możliwość, aby dzieci zostawione same sobie i nie kochane miały dom w którym będą miały wszystko to co każde dziecko mieć powinno to nie ważne czy wychowa je kobieta z mężczyzną czy np.dwie kobiety. 

Dlaczego im tego tak bronimy ? Skoro nie robią nikomu krzywdy swoją miłością ? Skoro mogą tą miłość przekazać komuś kto jej nie doświadczył od swoich najbliższych.  

Oczywiście nie piszę tu o wciskaniu wszystkim jak leci dzieci i nie interesowaniu się tym jak tym dzieciom jest w nowych domach. Z drugiej strony nie możemy zakładać, że będzie się coś złego dziać w takich domach, bo przecież ludzie są dobrzy i źli bez względu na to jakiego koloru mają skórę czy z kim sypiają, prawda ?

Posłuchajcie proszę tego chłopca - mnie zawsze łezka kręci się w oku!

źródło
Skoro już się tak rozpisałam chciałabym napisać Wam o czymś jeszcze.

W mojej poprzedniej pracy poznałam nowych ludzi.  Przez 5 lat mieszkania za granicą tylko tam poznałam tak wspaniałych i cudownych ludzi! Naprawdę.  Z żalem myślę o tym, że nie została mi przedłużona umowa i nie mogłam tam dłużej pracować (weszła jakaś nowa ustawa w tamtym miejscu pracy i nie przedłużali umów nikomu kto nie miał stałej umowy, więc razem ze mną odchodziło sporo osób). Cały czas próbuję się tam z powrotem dostać, więc trzymajcie kciuki za mnie ;)
Poznałam tam też między innymi pewnego starszego ode mnie pana. Jose to osoba, którą uwielbiał cały personel oraz pacjenci. To taki typ ludzi, który przyciąga do siebie innych swoją życzliwością, ciepłem i dobrem jakie od niego bije.  Gdzieś kiedyś ktoś rzucił, że Jose jest "inny". Niezbyt się zainteresowałam tym tematem, ale przeszło mi przez głowę, że  przecież pomyślałam kiedyś o tym sama. Mam jakiś szósty zmysł, jeśli chodzi o wyczuwanie ludzi, choć zdarza mi się mylić, jeśli ktoś dobrze gra. Nie pisałabym o tym gdyby nie to, że Jose mieszka w tym samym mieście, a nawet w tej samej dzielnicy co my teraz. Kilka razy minęłam się z Nim na ulicy, aż pewnego dnia stanęliśmy razem, żeby porozmawiać.  Jako, że oddzielam grubą kreską dom od pracy to nie wiele osób wiedziało o Maleństwie, więc zapytał mnie o małą podobiznę mnie stojącej obok. Powiedział, że również ma dzieci. Syna i dwie córki, które wychowuje wraz ze swoim partnerem.  Widziałam jak czekał na moją reakcję, a ja swobodnie zapytałam w jakim wieku i do której chodzą szkoły, bo dopiero się przeprowadziliśmy i nie mamy za wielu znajomych w tej okolicy.  Dzieci mniej więcej w tym samym wieku, więc bawią się razem od rana do wieczora. Niestety wszystkie chodzą do innej szkoły niż moja córka, ale dzięki temu czujemy się coraz przyjemniej w nowym miejscu zamieszkania.  Po tamtej rozmowie z Jose zapytałam Maleństwo czy słyszała to, że ten pan nie ma żony tylko ma partnera. Wiedziałam, że skoro będzie się z dziewczynkami kolegować to może coś palnąć niechcący jak to dziecko. 

- Ale mają fajnie! Dwóch tatusiów, którzy pewnie je drapią nie ogoloną brodą jak mój tata :)

- Chciałabyś też mieć dwóch ojców ?

- Nie mamusiu. Ja mam Ciebie i tatę, więc jestem szczęśliwa, ale gdybym Was nie miała to tak. Mogę już iść poznać te dzieci ?

Poszła i chodzi do nich codziennie, a one do Nas. Nie wiem czy to będzie przyjaźń na lata czy nie, ale wiem że tym dzieciom nie dzieje się krzywda. Dzieci są zadbane, szczęśliwe i to widać po nich! Nie to co po smutnej Iwonie, która przecież miała "normalny" dom ...

Nie oceniajmy ludzi dopóki ich nie poznamy, bo często możemy się zdziwić.

A co Wy uważacie na temat takich związków ? Jesteście za lub przeciw ? Napiszcie też dlaczego uważacie tak, a nie inaczej.

*

źródło
Komentarze obrażające mnie lub związki homoseksualistów nie będą zatwierdzane. Proszę Was o Wasze zdanie, a nie wyzyska.